Aladdin en de wonderlamp van Maria Oomkens

Uit: Sprooksels



Grappig verhaaltje over Aladdin en de wonderlamp in moderne setting. Zoetermeer komt er niet al te best af. Met een luie Aladdin, een arme en niet al te slimme moeder en een Tovenaar. Aladdin trouwt met de dochter van de Sultan en hoewel zij door de Tovenaar verplaatst wordt naar Zoetermeer en Aladdin daarvoor in de gevangenis belandt, komt alles toch nog goed.



Maria Oomkens is een pseudoniem van Miep Racké-Noordijk. Als Maria Oomkens schreef ze meerdere boeken. Als Scheherazade (karakter uit 1.000-en-1-nacht) schreef ze in Libelle.

Noorderzon van Renate Dorrestein

Niet mijn favoriete boek. Ik vind het wat zweverig en de verwijzingen naar het thema schuld zijn wel heel talrijk wat mij betreft. Maar net als ik het aan de kant wil leggen, staat er weer een fijne zin:

"Hun houten muilen klepperden terwijl ze zich in de richting van de refter haasten."
Het einde is prima en dat maakt wel wat goed.

Over de naam Topaas: Zoals bij alle edelstenen is er veel wat niet van toepassing is. Maar het legendarische eiland Topazius is toch een mooie verwijzing.

Andrena is een soort bij, maar daar kan ik niets mee. De bij en de spin?

"Want luister, luister, luister: de werkelijkheid laat zich niet alleen maar herkennen aan het feit dat zij nooit zomaar ophoudt, niet op een gunstig en niet op een ongunstig moment."

En omdat (vooral de laatste) op het moment voor mij een goede reminder is:

"De werkelijkheid? Daar is al voldoend van. Vertel me liever een goed verhaal. De kwaliteit van de werkelijkheid nodigt doorgaans niet uit tot de reproductie ervan. Verliest dat wat er domweg is, het niet altijd van wat we geloven?

...

"Want leuren met een werkelijkheid die niemand lust, is voor de dommen."

De regels van het huis van Hermine de Graaf

Fijn boek om te lezen. Het is soms wel wat moeilijk om hoogte te krijgen van de leeftijd van het meisje. Sommige uitspraken en acties zijn vrij volwassen, andere weer heel kinderlijk.
De clown en de koorddanser spelen een opmerkelijke rol. Het milieu waarin Daphne opgroeit wordt flink te kijk gezet.

Daphne is bij vlagen opstandig, en op andere momenten probeert ze juist zo goed mogelijk aan de wensen van haar ouders te voldoen. Ze wil graag weten wat er met haar zusje is gebeurd, maar daar wordt niet over gepraat. Ze voelt zich schuldig, over de dood van haar zusje? over een zwemwedstrijd die ze heeft gewonnen dankzij onoplettendheid van de jury?
Toch wordt het, voor mijn gevoel, allemaal redelijk makkelijk 'opgelost'. Barbara de clown blijkt een oud-klasgenootje van haar zus en vertelt het verhaal. Daphne doet mee aan een nieuwe zwemwedstrijd en wint die. Alleen van de relatie met haar ouders blijft het vaag hoe die zich ontwikkelt.

Blue Curacao van Thomas Ross

Een detective is niet aan mij besteed. Deze in ieder geval nit. Te veel 'grappige' verwijzingen naar slechte televisieseries van de zelfkritische hoofdpersoon. Na de tweede vond ik het al echt slecht en er volgen er nog veel daarna. Te stereotype, te 'geknoopt'.