zondag 27 januari 2013

Verzamelde gedichten van Hans Lodeizen

Op 20 januari schreef ik op facebook:
"Zo, de boeken staan op de planken in de nieuwe indeling. ...
De conclusie is dat er nog ruimte is, en dat ik echt meer poëzie mag kopen. Ik heb genietend zitten lezen in de bundels die ik wel heb, en de poëzie-plank is nog niet halfvol. Iemand nog aanraders?"
Van Eva Lemaier kreeg ik de tip: Hans Lodeizen. Bij Van Stockum hadden ze hem niet (daar schaamde die mevrouw zich voor), bij Van Leeuwen ook niet (daar schaamde niemand zich). Besteld via Van Leeuwen en dit weekend opgehaald.

Een mooie strofe waar mijn oog op valt:

In de bedding
van je heupen wil ik slapen
door de hemel van je 
ogen bedekt


Op basis van wikipedia
Hans Lodeizen, 1924-1950
Tijdens zijn leven verscheen slechts één bundel: Het innerlijk behang (in 1950 uitgegeven (met het jaartal 1949)) door uitgeverij Van Oorschot
Het debuut van Lodeizen kenmerkt zich volgens criticus Rein Bloem "door een romantisch verlangen en de ontoereikendheid ervan. Het besef van 'deze wereld is niet de echte' doet wel een greep naar werelden van de droom, maar bereikbaar blijken deze niet. Deze melancholie heeft Lodeizen in een beperkt aantal motieven (tuin, haven, zee) uitgewerkt in een vrije versvorm, ..."
De associaties van Lodeizen noemt Bloem voor de Nederlandse poëzie omstreeks 1950 verrassend nieuw, al vindt hij het te ver gaan om in hem een voorloper te zien van de Vijftigers. Lodeizens poëzie was te veel een dagboek, een verslag van een ontoereikend bestaan (mede door zijn homoseksualiteit).

vrijdag 25 januari 2013

De hormoonfabriek van Saskia Goldschmidt



Vaak krijg ik het gevoel: verbitterde oude man die terugkijkt op zijn leven, blabla, jaja. Maar ik ben blijkbaar toch nieuwsgierig genoeg naar het verhaal en lees door. Het blijft oog-openend om te zien dat mensen die iets doen wat ik helemaal niet kan begrijpen, wat niet in mijn set normen en waarden past, dat doen met een passie of gevoel of overtuiging die ik wel begrijp. Als Motke zijn broer Aron naar de arts stuurt, en later om een hogere dosis vraagt, doet hij dat ook uit liefde voor zijn broer. Dat hij dit doet en niet anders handelt om zijn broer te helpen daar zitten ongetwijfeld die dingen achter die ik niet begrijp, maar de liefde is duidelijk een beweegreden en dat herken ik. En dat kan dus bestaan naast het feit dat hij diezelfde broer moeiteloos offert voor het bedrijf. De passie voor zijn bedrijf en drang om het groter te maken en te beschermen vind ik ook nog bewonderenswaardig. Het zijn alleen de keuzes die hij op basis daarvan maakt en de excuses die hij daarin vindt voor zijn gedrag die ik verwerpelijk vind.

En niet elke keuze die in het boek aan de kaak wordt gesteld, vind ik zo verwerpelijk. Dat hij naar Engeland vlucht met zijn gezin, daarmee mensen achterlatend, begrijp ik. Vind ik misschien zelfs wel het beste wat hij had kunnen doen. Dat hij vervolgens misschien meer had kunnen doen of ten minste dat proberen om achterblijvers te helpen is een punt.

Mooi vind ik dat Rivka na die ene goede nacht zich realiseert dat er (nog) niets veranderd is. Ze is gewoon blij dat de Motke van op wie ze verliefd werd nog ergens binnenin zit.

Klein inzichtje ook nav de dokter van Aron. Hij is blijkbaar maar al te opgelucht dat hij van Motke niets aan Levine mag vertellen en accepteert het verbod. Zo makkelijk kun je je dus als mens verschuilen.

Het boek wemelt van de cliche's, maar ja het gaat dan ook over het echte leven.

Wat ik ook wel boeiend vind is dat het speelt in de setting van de oorlog (en de jaren eromheen) maar dat het niet over de oorlog gaat.

En dan weer een toevalligheidje te veel naar mijn smaak:
Een verkrachtende en losbandig levende industrieel pikt tijdens een zakenreis een jong meisje op. Ondanks haar verzoek en zijn belofte om haar niet zwanger te maken, komt hij in haar klaar. Vervolgens sluipt hij de hotelkamer uit. Later komen we erachter dat het meisje zijn dochter was, het resultaat van een van zijn verkrachtingen, en dat hij die nacht ook zijn dochter zwanger heeft gemaakt.
Enige pluspunt voor het boek is dat er geen drama van gemaakt wordt. De hoofdpersonen zelf komen er niet achter. Het wordt bijna terloops gemeld.

woensdag 23 januari 2013

Een snik tot glimlach omgelogen

Opnieuw op zoek naar Lodeizen, kwam ik deze titel tegen. Die kan een rijtje vormen dus mocht ik hem kopen.

dinsdag 22 januari 2013

Maar zingend van Mark Boog

Ze hadden niets van Lodeizen bij de boekhandel. Daar schaamde die mevrouw zich een beetje voor. Wat ze wel hadden: 'Maar zingend' van Mark Boog. Het eerste gedicht uit de bundel:



Het volmaakte

Het volmaakte geluk,
waaraan slechts duur ontbrak,
dat onvolmaakt was,
schoot door het huis, gilde,

baande zich een weg naar de deur, brak uit
en zette alles, de heldere morgen,
op ontkiemen.

Het was lente, en het was vroeg, en jij
was dan de mooiste.
Vogels zogen zich vol van de muziek
die ergens vandaan kwam.

-------------------------------------

Mooi he? Ik was meteen verkocht. 'Het was lente, en het was vroeg, en jij / was dan de mooiste' Ja, dat had ik gezegd willen hebben, ooit. 'muziek / die ergens vandaan kwam' ook mooi. Geeft niet waar het vandaan kwam, het was er. En je kon je er vol van zuigen of in ieder geval de vogels.

zondag 20 januari 2013

Fuck de teacher van Siebelink

Pakkend kort verhaal, dat me een paar keer op het verkeerde been zet. Om te beginnen tot blijkt dat de ik-persoon een man is. Kan natuurlijk, dat een man aandacht heeft voor wat een collega aan heeft en er ook nog iets van vindt. 'Mooi' hoe hij af en toe delen van het lichaam beschrijft.
En heeft hij nou wel of niet iets met de rector?

zondag 13 januari 2013

Chaucer

Het interessantste trefwoord van ... blz. 141 van de Micropaedia Britannica

Chaucer, Jeffrey (1343?-1400) the outstanding English poet before Shakespeare and "the first finder of our language."

Schrijver van The Canterbury Tales

woensdag 9 januari 2013

Stipriaantje

Een stipriaantje is een stroopballetje en komt voor het eerst voor in 1899. Het woord, in ieder geval (vlgs de etymologische Van Dale) van het stroopballetje zelf weet ik het niet. Het is vernoemd naar de dokter van wie het recept was. Hij heette Van Stiprianus Luïscius. Mooi he?

Ik zocht eigenlijk 'stopcontact'. Maar dat blijkt niet in mijn zilveren Van Dale te staan.

zaterdag 5 januari 2013

Belgen zijn geen kaaskoppen, maar verdienen het wel

Waar wij Nederlanders ons (dagelijks) brood verdienen, verdienen Belgen blijkbaar kaas.

http://www.gva.be/archief/guid/konsalik-kon-strijd-om-erkenning-niet-winnen.aspx?artikel=3a752af6-17b7-11d5-8b00-0008c7eaa20b